Een grauwe middag onder de bewolkte hemel van Samosir, die de restanten van een regenbui met zich meedroeg. Een jongen genaamd Butet Sitorus zat ineengedoken, een versleten Iqra'-boek stevig in zijn armen geklemd – een stille getuige van strijd en hoop. Zijn blik was leeg, gericht op het Madrasah-gebouw, dat nu strak omhuld was door een koude ijzeren ketting. Zelfs het naambord van de Madrasah Ibtidaiyah, dat ooit de leergierigheid symboliseerde, lag hulpeloos op de grond, alsof het de pijn meevoelde.
Butet was niet alleen in zijn verdriet. Om hem heen stonden zijn kameraden, jonge medeleerlingen van de Madrasah. Kleine kinderen, die net begonnen waren de Schepper te leren kennen door het reciteren van heilige Koranverzen, vergoten in stilte tranen voor hun school aan de Jalan Tanah Lapang Pangururan, Samosir. Een sfeer van wanhoop hing boven de plek, die eigenlijk een bron van kennis en zegeningen had moeten zijn.
De kleine handjes, die zich anders devoot ten gebede hieven, omklemden nu de leegte. Over hun onschuldige wangen biggelden geruisloos tranen, een uiting van teleurstelling en verlies. Het waren geen fysieke wonden die ze voelden, maar diepe zielepijn, omdat hun hoop de Koran te leren en de leringen van de islam te verdiepen langzaam maar pijnlijk was weggenomen.
De hartverscheurende gebeurtenis had plaatsgevonden op donderdag 10 april 2025. Maar lang voor die dag hadden de leerlingen van de Madrasah Ibnu Sina Samosir al onzekerheid en moeilijkheden ervaren in hun streven naar kennis. Sinds het begin van de heilige maand Ramadan tot 10 april waren 26 leerlingen van de Raudhatul Athfal (kleuterklas), 55 leerlingen van de Madrasah Ibtidaiyah (basisschool) en 3 RA-leraren en 12 MI-leraren gedwongen hun lessen te verplaatsen naar het kantoor voor religieuze zaken (KUA) Pangururan – een noodoplossing die verre van ideaal was.
De Madrasah Ibnu Sina Samosir, een plek die voor de kinderen in het district Samosir een tweede thuis had moeten zijn om de Arabische letters en edele morele waarden te leren kennen, stond nu op het punt haar plaats te verliezen. Sinds half januari 2025 had de eigenaar van het huurhuis waar de Madrasah was gevestigd eenzijdig zijn intentie kenbaar gemaakt het huurcontract te beëindigen. Ironisch genoeg gold het huurrecht volgens de officiële overeenkomst nog tot februari 2026.
Toen de stichting van de Madrasah Ibnu Sina Samosir deze eenzijdige en duidelijke contractbreuk weigerde, begon een periode van willekeurige behandeling.
Bedreigingen, psychologische druk en verschillende vormen van onrechtvaardigheid werden onderdeel van het dagelijks leven van degenen die slechts één nobel doel voor ogen hadden: een fatsoenlijke plek voor religieus onderwijs bieden aan de moslimkinderen die op het prachtige maar uitdagende eiland Samosir een minderheid vormen.
Ook de inspanningen om een eigen Madrasah-gebouw te bouwen waren niet zonder strijd en offers verlopen. Sinds 5 oktober 2021 had de stichting Ibnu Sina Samosir een aanvraag voor een bouwvergunning (IMB) ingediend bij de regent van Samosir. Ze hadden ook een woonplaatsverklaring van het hoofd van het dorp Sait Nihuta verkregen als een van de administratieve vereisten.
Maar de hoop op een eigen Madrasah-gebouw vervloog abrupt op 13 oktober 2021. Hun aanvraag voor een bouwvergunning werd zonder duidelijke en bevredigende reden afgewezen. Als een te hoge muur die onmogelijk te beklimmen was, leek de bureaucratie alle wegen te versperren voor degenen die slechts een heilige plek voor het onderwijs van de kinderen van de natie, in het bijzonder de moslimjeugd in Samosir, wilden oprichten.
De regionale overheid van Samosir nam vervolgens het initiatief een bijeenkomst te organiseren waarbij verschillende betrokken partijen aanwezig waren, van vertegenwoordigers van het ministerie van Religieuze Zaken tot lokale notabelen en dorpshoofden. Tijdens deze bijeenkomst werd de uiteindelijke beslissing over het lot van de Madrasah overgelaten aan de mechanismen van de traditie en de lokale wijsheid, waarvan men aannam dat die de kwestie op een wijze manier zouden oplossen.
Maar de voorwaarde die vervolgens werd gesteld voelde zo zwaar en hartverscheurend aan. De stichting van de Madrasah Ibnu Sina Samosir werd gevraagd om elk afzonderlijk lid van de gemeenschap en elk dorpshoofd thuis te bezoeken. Een stap die met veel geduld en hoop was gezet, maar de oogst was slechts het afschuiven van verantwoordelijkheid en een houding van elkaar ontwijken, alsof niemand bereid was een beslissing te nemen of een concrete oplossing te bieden voor het lot van de kinderen van Samosir.
Nu hangt de hoop van de kinderen van Samosir, die de Koran willen leren en de leringen van de islam willen verdiepen, aan een zijden draad. De helpende hand van verschillende partijen is nodig om hun Madrasah te redden. Daarom wordt de regionale overheid van Samosir dringend verzocht concrete actie te ondernemen en de beste oplossing voor de Madrasah Ibnu Sina Samosir te zoeken.
Eveneens wordt de gouverneur van Noord-Sumatra verzocht bijzondere aandacht aan deze kwestie te besteden en te helpen bij het vinden van een rechtvaardige en duurzame uitweg. Er wordt geloofd dat onderwijs het recht is van elk kind van de natie, zonder uitzondering.
Niet te vergeten wordt ook een beroep gedaan op het hart van de heer Prabowo Subianto, als een leider die de opvoeding van de kinderen van Indonesië ter harte neemt, om deel te nemen aan de redding van de Madrasah Ibnu Sina Samosir. Er wordt gehoopt dat de Madrasah kan worden geholpen via het volksschoolprogramma of andere relevante alternatieve onderwijsprogramma's.
Er bestaat de overtuiging dat de Madrasah Ibnu Sina Samosir door de samenwerking en steun van alle partijen weer stevig op haar benen kan staan en een veilige en aangename plek kan worden voor de kinderen van Samosir om te leren en zich te ontwikkelen. Er wordt gehoopt dat de tranen van de kinderen van Samosir spoedig zullen plaatsmaken voor een vrolijke glimlach en een brandend verlangen om te leren.
De lokale regionale overheid wordt dringend verzocht onmiddellijk actie te ondernemen om een oplossing voor dit probleem te vinden. Hulp en steun zijn dringend nodig, zodat het onderwijs in de Madrasah weer normaal kan worden hervat. Het lot van tientallen leerlingen en een dozijn leraren ligt nu in de handen van de beleidsmakers.
De gouverneur van Noord-Sumatra speelt een belangrijke rol bij de oplossing van deze kwestie. Er wordt verwacht dat ingrijpen op provinciaal niveau het proces van het vinden van een oplossing zal versnellen en de kinderen in Samosir een zekere onderwijstoekomst zal bieden. Beleidsmatige en financiële steun zouden mogelijke uitwegen kunnen zijn.
Het volksschoolprogramma of andere alternatieve onderwijsprogramma's die door de centrale overheid zijn geïnitieerd, kunnen ook hoop bieden voor het voortbestaan van de Madrasah Ibnu Sina Samosir. Synergie tussen de regionale, provinciale en centrale overheid is in een dergelijke situatie essentieel.
De zorg en aandacht van nationale figuren zoals de heer Prabowo Subianto zullen hopelijk een positieve impact hebben en een snelle oplossing voor de problemen van de Madrasah in Samosir versnellen. Morele en mogelijk ook materiële steun kunnen een lichtpunt zijn voor het voortbestaan van het religieus onderwijs voor de kinderen op het eiland.
De toekomst van het religieus onderwijs voor tientallen kinderen in Samosir hangt nu af van de snelle en adequate reactie van de regionale, provinciale en centrale overheid. Wijze beslissingen die de belangen van de kinderen van de natie vooropstellen, worden dringend verwacht.
De leergierigheid van de kinderen van Samosir mag niet doven alleen vanwege bureaucratische hindernissen en kortetermijnbelangen. De helpende hand en concrete oplossingen van de leiders zijn dringend nodig om hun dromen van fatsoenlijk onderwijs weer werkelijkheid te laten worden.
Posting Komentar